SARS-CoV-2 یک نوع ویروس کرونای بسیار عفونی است که موجب بروز بیماری COVID-19 می شود. تصور میشود که انتقال این بیماری عمدتاً از طریق قطرات تنفسی (مشابه سایر کروناویروسها)، با رخداد بالاترین بار ویروسی شناسایی شده در دستگاه تنفسی باشد. افراد زمانی بیشترین احتمال انتقال بیماری را دارند که علائم آنها رخ نداده باشد یا علائم خفیف و اغلب غیر اختصاصی (متفاوت با کرونا) داشته باشند.
یک دندانپزشک برای اعمال درمانی خود ملزم به تماس نزدیک با بیمار برای دوره های طولانی است. این قشر به دلیل نزدیکی به بیمار، همواره در خصوص انتقال بیماری از طریق تولید آئروسل در طی مراحل دندانپزشکی نگران می باشند. با توجه به احتمال تشخیص کرونا در بزاق فرد و بار ویروسی بالا در طول دوره قبل و دوره های علائم اولیه در دندانپزشکی طی اپیدمی کرونا، اقدامات احتیاطی جهانی بر اساس پروتوکل کنترل عفونت جهت جلوگیری از ابتلای دندانپزشک میبایست صورت پذیرد.
روش تولید آئروسل (AGP) اصطلاحا به این صورت توصیف شده است، “هر روشی در یک بیمار که بتواند آئروسل هایی با اندازه های مختلف را تولید و القا کند”
گروه مشاوره ملی تهدیدات ویروس تنفسی نوظهور بریتانیا “اعمال مختلف دندانپزشکی (با استفاده از دستگاه های پرسرعت مانند دستگاه های اولتراسونیک و توربین های پرسرعت) را به عنوان عامل افزایش خطر انتقال عفونت های تنفسی و استفاده از رابردم را به عنوان کاهنده خطر توصیف کرده است.
برای مدیریت خطر انتقال SARS-CoV-2، میزان و آلودگی قطرات و آئروسلهای دخیل در روش های دندانپزشکی باید شناسایی شود. به طور مثال، الگو و زمانبندی مرتبط با انتشار و ته نشین شدن قطرات و ذرات معلق در هوا در زمینه دندانپزشکی بالینی باید برای زمان بندی نوبت دهی بین بیماران لحاظ گردد. زمان های تعیین شده جهانی برای فاصله بین بیماران که نیاز به استفاده وسایل AGP (وسایل پرسرعت قابل استفاده در دندانپزشکی و دهان بیمار همانند انواع توربین ها و جرمگیرهای مکانیزه) دارند، از 0 تا 120 دقیقه براساس تشخیص دندانپزشک متغیر است.
جهت ورود به فروشگاه دندانت و خرید هزاران محصول جدید در حوزه دندانپزشکی کلیک کنید
آئروسل به عنوان یک ماده معلق مایع یا جامد در هوا تعریف می شود. هنگامی که یک آئروسل مایع یا جامد ایجاد می شود، طیف وسیعی از قطرات با ابعاد مختلف تولید می شود. اندازه ذرات زنجیره وار می باشد و از قطرات سنگینتر و بزرگتر با قطر بیشتر از 5 میکرومتر که به سرعت به زمین میافتند تا آئروسل هایی با قطر کمتر از قطر 5 میکرومتر که می توانند ساعت های زیادی در هوا معلق بمانند و توسط جریان های هوا حرکت کند، تشکیل شده اند.
هدف این بررسی این مقاله ارزیابی حمایت از سیاستگذاری و پروتکلهای IPC در اعمال دندانپزشکی که قطرات و آئروسل تولید میکنند، می باشد.
داده های این مقاله از پایگاه داده های Medline (OVID)، Embase (OVID)، ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترلشده کاکرین، Scopus، Web of Science و LILACS برای مطالعات واجد شرایط از آغاز هر پایگاه داده تا ماه می 2020 جستجو شدهاند.
در مجموع 83 مطالعه معیارهای ورود آئروسل به عامل پاتوژن را برآورده کردند. اگرچه هیچ مطالعهای ویروسهای تنفسی را بررسی نکرده بود، اما مطالعاتی که بر روی باکتریها، پاشیده شدن خون و آئروسلها انجام شده بود نشان داد که فعالیت هایی که با استفاده از دستگاه های مبتنی بر برق انجام شده، بیشترین میزان آلودگی را ایجاد میکردند.
آلودگی آئروسل برای همه فعالیت ها و در دورترین نقاط مورد مطالعه نیز پیدا شد! تنه و بازوی یونیت و بدن بیمار به ویژه تحت تأثیر آلودگی قرار گرفته اند. یک سلسله مراتب پیشنهادی خطر آلودگی در دستگاههای مختلف دندانپزشکی طی این مطالعه به دست آمده است که به ترتیب پرخطر به کم خطر عبارت است از: دستگاه های اولتراسونیک، HSAR، سرنگ هوا-آب، اکسترکشن با استفاده از هندپیس های موتوری، هندپیس های با سرعت آهسته، اکسترکشن و جرم گیری دستی.
این مطالعات اظهار کرده بودند که استفاده از هواکش ها و دستگاه های تهویه هوا می تواند تا حد زیادی آلودگی ناشی از آئروسل را در مطب ها کنترل نمایند.
نقص در شواهد، حساسیت کم اقدامات و کیفیت های متغیر، نتایج در مورد آلودگی آئروسل ها را محدود می کند. یکی از دلایل محدودیت پژوهش درباره ویروس ها در میان این مطالعات، سخت بودن کشت ویروس و اندازه بسیار کوچکتر ویروس نسبت به باکتری می باشد. به همین دلیل اطلاعات درباره آلودگی های ویروسی که از طریق آیروسل ها منتشر می شود کمتر است.
یافتههای این مقاله به بحث درباره روش های تولید آئروسل در دندانپزشکی کمک میکند و به تحقیقات آینده را برای حمایت از دانش و تصمیمگیری در مورد COVID-19 و اعمال دندانپزشکی سمت و سو می دهد.